کد مطلب:148741 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:217
چند کلمه راجع به قامت عباس بن علی
در بین آن چهار برادر عباس بن علی، دارای كنیه ابوالفضل از همه بلند قامت تر بود و از حیث قامت بلند و پیشانی بلند به عموی بزرگش عباس بن عبدالمطلب شباهت داشت. عباس بن عبدالمطلب (برادر ابوطالب بن عبدالمطلب) در بین اعراب به بلندی قامت و پیشانی بلند معروف بود. هم اوست كه ضرب المثل معروف اعراب به این مضمون (یقبل المراه و هی فی هودجها) درباره اش وضع شده است. یك بار كه یكی از زن های جوان و محبوب (عباس بن عبدالمطلب) می خواست به مسافرت برود در حالی كه سوار بر پالكی بر پشت شتر بود، شوهرش برای خداحافظی به وی نزدیك شد و زنش را در پالكی (در حال ایستادن شتر) بوسید. از آن به بعد ضرب المثل فوق به وجود آمد و معنای آن چنین است. (می تواند زن را در پالكی اش ببوسد). بین اعراب آن ضرب المثل از آن به بعد در مورد هر كس كه قامت خیلی بلند بود گفته می شد بدون این كه آن مرد كسی را در پالكی بوسیده باشد. عباس بن علی مثل عموی بزرگش عباس بن عبدالمطلب بلندقامت بود بدون این كه اندامش بدون تناسب باشد و پیشانی بلند داشت بدون این كه موی سرش ریخته باشد. عباس بن عبدالمطلب دارای كنیه ابوالفضل بود و عباس بن علی برادر حسین (ع) نیز دارای كنیه ابوالفضل. می دانیم كه رسم اعراب این بود كه اسم پسر خود را بر خویش می نهادند و خود را پدر آن پسر می خواندند و (ابوالفضل) یعنی پدر (فضل) و فضل پسر عباس بن علی بود و غیر از او پسری دیگر به اسم (عبیدالله) داشت. عباس بن علی مكنی به ابوالفضل - و عبدالله بن علی - و جعفر بن علی - و
عثمان بن علی از بطن (ام البنین كلابی) زوجه علی بن ابی طالب (ع) به دنیا آمده بودند و بزگترین آن ها (ابوالفضل) بیست و هفت سال از حسین (ع) كوچكتر بود. آن چهار برادر با این كه از لحاظ مادر، با حسین (ع) برادر نبودند علاقه ای زیاد به برادر بزرگ خود داشتند بعضی بر آن بوده اند كه علاقه برادران امی حسین (ع) نسبت به او ناشی از قانون (اورگانیك) عرب بادیه بود كه در هر قبیله یكی برای همه خود را به كشتن می داد و همه برای یك نفر خویش را فدا می كردند [1] .
در این كه اعراب دارای حمیت بودند و برای حمایت از افراد قبیله جان فدا می كردند تردیدی نیست معهذا دیده نشده كه فداكاری در راه یكی از افراد قبیله، مثل فداكاری خویشاوندان حسین (ع) از قبیله هاشمی، در راه وی آن طور كه روز دهم محرم سال 61 هجری قمری دیده شد كامل باشد. در قبایل دیگر هنگامی كه مقرر بود برای حمایت از یكی از افراد قبیله جان فدا كنند كسانی از فدا كردن جان به علت كهولت و لزوم تامین معیشت صغار خودداری می نمودند و حمایت عملی را كه توام با فدا كردن جان بود به جوانان وا می گذاشتند. اما در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری، از چند مورد استثنائی گذشته، تمام كسانی كه در منطقه كربلا، برای طرفداری از حسین (ع) خود را فدا كردند دارای زن ها و فرزندان بودند و بعضی از آن ها خود رئیس قبیله به شمار می آمدند و در بین آن ها حتی یك مرد هفتاد و سه ساله وجود داشت. ما از شماره دقیق سنوات عمر پیرمردانی كه در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند، اطلاع نداریم برای این كه در عربستان ثبت احوال وجود نداشت كه تاریخ دقیق تولد هر كس ثبت شود. ولی قیافه بعضی از كسانی كه در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین كشته شدند نشان می داد كه سنین
عمر آن ها از شصت گذشته و یكی از آن ها كه (عبدالله بن یزید قیسی) نام داشت خود می گفت كه هفتاد و سه سال از عمرش می گذرد. (حنظله بن عمرو شیبانی) كه در آن روز برای حمایت از حسین (ع) به جنگ رفت و كشته شد مردی شصت و پنج ساله بود و خود رئیس یك قبیله به شمار می آمد. (مسعود بن بشر خثعمی) كه او نیز رئیس یك قبیله بود و در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری قمری برای حمایت از حسین (ع) به قتل رسید یك مرد شصت ساله محسوب می شد. (عمران بن عجلان انصاری) در آن روز با این كه به ظاهر مردی هفتاد ساله بود و ریاست یك قبیله را داشت برای حمایت از حسین (ع) خود را به كشتن داد. هیچ یك از این مردان سالخورده و همچنین مردان سالخورده دیگر، چون (قاسط بن طهیر) و (عبدالرحمن بن عبدالله ارحسبی) و (حیان بن حارث ازدی) و دیگران كه با وجود سالخوردگی و داشتن زن ها و فرزندان، در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند از قبیله بنی هاشم نبودند تا این كه بگوئیم چون عضو آن قبیله به شمار می آمدند به حكم تعصب عرب و قانون اورگانیك زندگی اعراب بدوی، چاره نداشتند جز این كه برای حمایت از حسین (ع) جان فدا نمایند. (احمد بن حنبل) پیشوای معروف مذهب حنبلی و یكی از علمای بزرگ سنی كه گفتیم در 241 هجری زندگی را بدرود گفت و مشهور است كه یك میلیون حدیث در خاطر داشت و كتاب (المسند) او در بیست و چهار جلد نوشته شده و كتاب دیگرش به اسم (مناقب علی بن ابی طالب) معروف می باشد می گوید فداكاری سربازان حسین (ع) در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از او، ناشی از احساسات و وظائف قبیله ای نبود چون عده ای كثیر از كسانی كه آن روز برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند از قبیله بنی هاشم نبودند و هیچ نوع پیوند خویشاوندی با حسین (ع) نداشتند و تمام برادران او كه در آن روز برای حمایت از وی به قتل رسیدند برادران ابی بودند نه برادران ابوینی. این كه احمد بن حنبل راجع به (ابی) بودن برادران حسین (كه در روز دهم محرم در كربلا كشته شدند) تكیه می كند برای این است كه اگر دو برادر از یك پدر ولی از دو مادر جداگانه باشند محبتشان نسبت به یكدیگر به پایه دو برادر كه از یك پدر و مادر باشند نمی رسد گو این كه استثناء هم دارد و گاهی دو برادر با این كه از دو مادر بوده اند طوری به هم محبت داشته اند كه بیش از محبت برادران ابوینی بوده است. عباس بن علی، دارای كنیه ابوالفضل وقتی آماده شد كه خود را برای حمایت از برادرش حسین (ع) به كشتن بدهد دارای دو پسر بود و پدر خانواده محسوب می شد، و رسم قبیله او را از رفتن به جنگ و كشته شدن برای حمایت از فردی دیگر از همان قبیله معاف می كرد. معهذا داوطلبانه به جنگ رفت و كشته شد همان گونه كه سر برادر دیگرش هم خود را برای حمایت از حسین (ع) به كشتن دادند. از ابن حنبل گذشته دیگران هم گفته اند كه فداكاری همراهان حسین (ع) برای حمایت از او در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری كم نظیر بوده و از احساسات و وظائف عضویت در یك قبیله سرچشمه نمی گرفته و اگر چنین نبود، در منطقه كربلا، در روز دهم محرم، فقط
بایستی اعضای قبیله بنی هاشم به جنگ بروند و كشته شوند در صورتی كه می دانیم افرداد قبایل دیگر هم كه بعضی از آن ها خود رئیس قبیله بودند برای حمایت از حسین (ع) به جنگ رفتند و به قتل رسیدند. یكی از مولفین گذشته كه تصدیق می كند فداكاری همراهان حسین در كربلا برای حمایت او كم نظیر بوده و فقط از احساسات و وظائف عضویت در یك قبیله ناشی نمی شده (ابن اثیر) معروف است. مولف دیگر كه تصدیق كرده فداكاری سربازان حسین، برای حمایت از او فقط ناشی از عضویت در یك قبیله نبوده (ابن باجه) است كه پزشك و فیلسوف و ادیب و مورخ بود و از تاریخ تولدش اطلاع صحیح در دست نیست ولی نوشته اند كه در شهر (سیراكوز) واقع در جزیره (سیسیل) - در دریای مدیترانه - كه از شهرهای اروپا می باشد و در 733 قبل از میلاد بنا گردیده متولد گردید و در (سویل) واقع در اسپانیا سكونت كرد و همان جا زندگی را بدرود گفت و تاریخ فوت او را به اختلاف روایات از 525 تا 533 هجری قمری می دانند و بعضی از فضلا این دانشمند معروف اسلامی را برتر از (ابن سینا) معرفی كرده اند.
این دانشمند مغرب اسلامی [2] هم كه مورخ نیز بوده فداكاری سربازان حسین را برای حمایت از او، فقط ناشی از این نمی دانسته كه با او از یك قبیله بوده اند و می گوید از قبایلی غیر از قبیله بنی هاشم، كسانی در منطقه كربلا خود را برای حمایت از حسین (ع) به كشتن دادند.
عثمان بن علی از بطن (ام البنین كلابی) زوجه علی بن ابی طالب (ع) به دنیا آمده بودند و بزگترین آن ها (ابوالفضل) بیست و هفت سال از حسین (ع) كوچكتر بود. آن چهار برادر با این كه از لحاظ مادر، با حسین (ع) برادر نبودند علاقه ای زیاد به برادر بزرگ خود داشتند بعضی بر آن بوده اند كه علاقه برادران امی حسین (ع) نسبت به او ناشی از قانون (اورگانیك) عرب بادیه بود كه در هر قبیله یكی برای همه خود را به كشتن می داد و همه برای یك نفر خویش را فدا می كردند [1] .
در این كه اعراب دارای حمیت بودند و برای حمایت از افراد قبیله جان فدا می كردند تردیدی نیست معهذا دیده نشده كه فداكاری در راه یكی از افراد قبیله، مثل فداكاری خویشاوندان حسین (ع) از قبیله هاشمی، در راه وی آن طور كه روز دهم محرم سال 61 هجری قمری دیده شد كامل باشد. در قبایل دیگر هنگامی كه مقرر بود برای حمایت از یكی از افراد قبیله جان فدا كنند كسانی از فدا كردن جان به علت كهولت و لزوم تامین معیشت صغار خودداری می نمودند و حمایت عملی را كه توام با فدا كردن جان بود به جوانان وا می گذاشتند. اما در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری، از چند مورد استثنائی گذشته، تمام كسانی كه در منطقه كربلا، برای طرفداری از حسین (ع) خود را فدا كردند دارای زن ها و فرزندان بودند و بعضی از آن ها خود رئیس قبیله به شمار می آمدند و در بین آن ها حتی یك مرد هفتاد و سه ساله وجود داشت. ما از شماره دقیق سنوات عمر پیرمردانی كه در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند، اطلاع نداریم برای این كه در عربستان ثبت احوال وجود نداشت كه تاریخ دقیق تولد هر كس ثبت شود. ولی قیافه بعضی از كسانی كه در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین كشته شدند نشان می داد كه سنین
عمر آن ها از شصت گذشته و یكی از آن ها كه (عبدالله بن یزید قیسی) نام داشت خود می گفت كه هفتاد و سه سال از عمرش می گذرد. (حنظله بن عمرو شیبانی) كه در آن روز برای حمایت از حسین (ع) به جنگ رفت و كشته شد مردی شصت و پنج ساله بود و خود رئیس یك قبیله به شمار می آمد. (مسعود بن بشر خثعمی) كه او نیز رئیس یك قبیله بود و در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری قمری برای حمایت از حسین (ع) به قتل رسید یك مرد شصت ساله محسوب می شد. (عمران بن عجلان انصاری) در آن روز با این كه به ظاهر مردی هفتاد ساله بود و ریاست یك قبیله را داشت برای حمایت از حسین (ع) خود را به كشتن داد. هیچ یك از این مردان سالخورده و همچنین مردان سالخورده دیگر، چون (قاسط بن طهیر) و (عبدالرحمن بن عبدالله ارحسبی) و (حیان بن حارث ازدی) و دیگران كه با وجود سالخوردگی و داشتن زن ها و فرزندان، در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند از قبیله بنی هاشم نبودند تا این كه بگوئیم چون عضو آن قبیله به شمار می آمدند به حكم تعصب عرب و قانون اورگانیك زندگی اعراب بدوی، چاره نداشتند جز این كه برای حمایت از حسین (ع) جان فدا نمایند. (احمد بن حنبل) پیشوای معروف مذهب حنبلی و یكی از علمای بزرگ سنی كه گفتیم در 241 هجری زندگی را بدرود گفت و مشهور است كه یك میلیون حدیث در خاطر داشت و كتاب (المسند) او در بیست و چهار جلد نوشته شده و كتاب دیگرش به اسم (مناقب علی بن ابی طالب) معروف می باشد می گوید فداكاری سربازان حسین (ع) در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری برای حمایت از او، ناشی از احساسات و وظائف قبیله ای نبود چون عده ای كثیر از كسانی كه آن روز برای حمایت از حسین (ع) كشته شدند از قبیله بنی هاشم نبودند و هیچ نوع پیوند خویشاوندی با حسین (ع) نداشتند و تمام برادران او كه در آن روز برای حمایت از وی به قتل رسیدند برادران ابی بودند نه برادران ابوینی. این كه احمد بن حنبل راجع به (ابی) بودن برادران حسین (كه در روز دهم محرم در كربلا كشته شدند) تكیه می كند برای این است كه اگر دو برادر از یك پدر ولی از دو مادر جداگانه باشند محبتشان نسبت به یكدیگر به پایه دو برادر كه از یك پدر و مادر باشند نمی رسد گو این كه استثناء هم دارد و گاهی دو برادر با این كه از دو مادر بوده اند طوری به هم محبت داشته اند كه بیش از محبت برادران ابوینی بوده است. عباس بن علی، دارای كنیه ابوالفضل وقتی آماده شد كه خود را برای حمایت از برادرش حسین (ع) به كشتن بدهد دارای دو پسر بود و پدر خانواده محسوب می شد، و رسم قبیله او را از رفتن به جنگ و كشته شدن برای حمایت از فردی دیگر از همان قبیله معاف می كرد. معهذا داوطلبانه به جنگ رفت و كشته شد همان گونه كه سر برادر دیگرش هم خود را برای حمایت از حسین (ع) به كشتن دادند. از ابن حنبل گذشته دیگران هم گفته اند كه فداكاری همراهان حسین (ع) برای حمایت از او در روز دهم محرم سال شصت و یكم هجری كم نظیر بوده و از احساسات و وظائف عضویت در یك قبیله سرچشمه نمی گرفته و اگر چنین نبود، در منطقه كربلا، در روز دهم محرم، فقط
بایستی اعضای قبیله بنی هاشم به جنگ بروند و كشته شوند در صورتی كه می دانیم افرداد قبایل دیگر هم كه بعضی از آن ها خود رئیس قبیله بودند برای حمایت از حسین (ع) به جنگ رفتند و به قتل رسیدند. یكی از مولفین گذشته كه تصدیق می كند فداكاری همراهان حسین در كربلا برای حمایت او كم نظیر بوده و فقط از احساسات و وظائف عضویت در یك قبیله ناشی نمی شده (ابن اثیر) معروف است. مولف دیگر كه تصدیق كرده فداكاری سربازان حسین، برای حمایت از او فقط ناشی از عضویت در یك قبیله نبوده (ابن باجه) است كه پزشك و فیلسوف و ادیب و مورخ بود و از تاریخ تولدش اطلاع صحیح در دست نیست ولی نوشته اند كه در شهر (سیراكوز) واقع در جزیره (سیسیل) - در دریای مدیترانه - كه از شهرهای اروپا می باشد و در 733 قبل از میلاد بنا گردیده متولد گردید و در (سویل) واقع در اسپانیا سكونت كرد و همان جا زندگی را بدرود گفت و تاریخ فوت او را به اختلاف روایات از 525 تا 533 هجری قمری می دانند و بعضی از فضلا این دانشمند معروف اسلامی را برتر از (ابن سینا) معرفی كرده اند.
این دانشمند مغرب اسلامی [2] هم كه مورخ نیز بوده فداكاری سربازان حسین را برای حمایت از او، فقط ناشی از این نمی دانسته كه با او از یك قبیله بوده اند و می گوید از قبایلی غیر از قبیله بنی هاشم، كسانی در منطقه كربلا خود را برای حمایت از حسین (ع) به كشتن دادند.
[1] مترجم از به كار بردن كلمات خارجي در زبان فارسي سخت بيزار است و عقيده دارد كه ما فارسي زبان ها بايد به زبان فارسي تكلم كنيم و بنويسم و اگر كلمات اتومبيل و تلفون و راديو و غيره را به كار مي برد از اين جهت است كه اين كلمات فارسي شده و ديگر در زبان ما كلمات خارجي نيست اما گاهي به كلماتي برمي خورد كه نمي تواند معادلي فارسي براي آن ها پيدا كند و يكي از آن ها (اورگانيك) است و ديده شده كه بعضي از مترجمان (اورگانيك) را (طبيعي) ترجمه مي كنند ولي مترجم اين ترجمه را وافي نمي داند و عقيده دارد كه معناي (اورگانيك) طبيعي نيست گو اين كه الزامات (اورگان) الزامات طبيعت مي باشد در زبان هاي اروپائي وقتي مي گويند كه يك قانون (اورگانيك) است يعني، مافوق قانون اساسي جامعه، و حتي مافوق رسوم و آداب مي باشد چون قانون اساسي و رسوم و آداب را مي توان تغيير داد اما (قانون اورگانيك) تغيير ناپذير است في المثل غذا خوردن و آب نوشيدن جزو (قوانين اورگانيك) است چون نمي توان در يك جامعه، يك قانون اساسي وضع كرد كه مردم غذا نخورد و آب نياشامند ولي مي توان رسوم و آداب جامعه را تغيير داد و نويسنده اين تحقيق مي خواهد بگويد كه در زندگي عرب باديه كه پايه آن بر قبيله گذاشته شده بود فدا شدن يك نفر در راه همه و همه در راه يك نفر جزو فطرت جبلي عرب باديه بود و آن رسم به اصطلاح امروز، جزو قوانين (اورگانيك) اعراب به شمار مي آمد - مترجم.
[2] دانشمندان مغرب اسلامي (و براي سهولت مي گويند دانشمندان مغرب) آن عده از دانشمندان بودند كه در كشورهاي شمال آفريقا مثل ليبي و تونس و الجزاير و مراكش و بخصوص در اسپانياي اسلامي به وجود آمدند و اروپائيان در تحقيقات تاريخي و علمي خود خيلي به آن ها استناد مي كنند - مترجم.